"ಅರಿಕೆ..."

   "ಅರಿಕೆ..."

ಹೆಚ್ಚಿತೇ ಬಯಕೆ
ನೀಲಾಕಾಶದ ಕನ್ನಡಿ..
ಅಡಗಿಸೆ ಪಳಗಿಸೆ
ಕಲ್ಲಿಗೂ ಹೊಳಪಿದೆ
ಕಾಲನ ಮೊರೆತದಲಿ..

ಅತ್ತಿಂದಿತ್ತ ಹೊಯ್ಯುತ್ತಿದ್ದ ನಾವೆಗೆಲ್ಲ
ಪಯಣ ಸಲೀಸು ಈಗ..
ಹುಟ್ಟು ಹಾಕುವ ತೋಳುಗಳಿಗೆ
ಕೊಂಚ ಸಡಿಲ ಕೆಲಸ..
ಸಾಗರವೇ ನೀನೇಕೆ ಶಾಂತವಾದೆ?!..

ಕಟ್ಟುತ್ತಲೇ ಮರಳ ಮನೆಯ,
ಓಡೋಡಿ ಬರುವ ಅಲೆಯ ಸದ್ದಿಲ್ಲ..
ಕೆಡವುವರ್ಯಾರಿಲ್ಲ..
ಚಿಣ್ಣರಲಿ,ಕಳೆದು ಪಡೆಯುವ
ಹಂಬಲವಿಲ್ಲ,ನಗುವಿಲ್ಲ;
ಅಲೆಯ ಭಯವೂ ಇಲ್ಲ..

ಕಂಪನದ ಹಂಗಿಲ್ಲದೆ
ಕಾಡಲಾರವು ನೆನಪುಗಳು..
ಒಂಚೂರು ದಿಟ್ಟತನ
ತುಂಬಿಕೊಡು ಹೆಜ್ಜೆಗಳಿಗೆ..
ಬೆನ್ನಟ್ಟಿಬನ್ನಿ ಅಲೆಗಳೇ....
ಚೀರುತ್ತ ಕಾಯುತಿದೆ
ಬಿಸಿ ನೆರಳು,ಹಸಿಯಾಗಬೇಕೆಂದು..
ಮತ್ತೆ ಚಿಗಿಯಲಿ,ದಡದಲಿ
ನನ್ನದೆಂಬುದನು ಉಳಿಸಿಕೊಳುವ
ಚೂರು ಹೋರಾಟ..
ಭವಿತವ್ಯಗಳ ಪುಟ್ಟ ಕಂಗಳಲಿ
ಇಣುಕಿ ಅರಳಲಿ
ಮರಳ ಮನೆಯ ಅಸ್ತಿತ್ತ್ವದ
ಸಂತೃಪ್ತ ನೋಟ...

                            ~‘ಶ್ರೀ’
                               ತಲಗೇರಿ