"ದಿವ್ಯ ಸಂಭವ"...

ಮೆಲ್ಲ ಮೆಲ್ಲ ಎದೆಯ ತಾಕು
ಬಿಸಿಯ ಕರಗಿಪ ಮುಗಿಲ ಹನಿಯೆ
ಇಳೆಯ ಕೂಡ ಗುನುಗಬೇಕು
ಹಳೆಯ ಕತೆಯ ಹೊಸತು ದನಿಯೆ..

ಮುಗಿಲ ಎದೆಯ ಜೀವಕಣದಿ
ಹೊಸೆದು ಬೆಸೆದಿದೆ ನಿತ್ಯ ನೇಹವ
ಹಲವು ಕ್ಷಣದ ಬೆಸುಗೆ ಮೌನದಿ
ಒಲವ ಧ್ಯಾನದ ದಿವ್ಯ ಸಂಭವ..

ದಿನವು ಸೇರುವ ಬಯಕೆ ಹಸಿದು
ಸೋತು ಮುಲುಕಿತೇ ದಿಗಂತದಲಿ
ನೆಗೆದು ಜೀಕುವ ವಯಸು ಮುಗಿದು
ಉನ್ಮಾದ ಕರಗಿತೇ ಕಣ್ಣೀರಿನಲಿ!..

ತಪ್ತ ವಿರಹ ತಪದಿ ಬೆರೆತೀತೇ
ಋತುವ ಕಾಡುವ ಮಣ್ಣಗಂಧ..
ಆಪ್ತ ಕನಸ ಹೆಸರ ಕರೆದೀತೇ
ಕೊರಳ ಕೊಳಲು ಚೆಂದದಿಂದ...

ಮೆಲ್ಲ ಮೆಲ್ಲ ಇಳಿಯೇ ಬಿಂದುವೇ
ಕ್ಷಿತಿಯ ತನುವದು ಹಾಗೇ ಚಿಗುರಲು
ನೆನಪಿನಲ್ಲೇ ಮೊಗ್ಗ ತುಟಿಯು ಬಿರಿಯೆ
ನಾಳೆಗಳ ಸ್ವಾಗತಕೆ ತಾಜಾ ಹೂಗಳು

                                 ~‘ಶ್ರೀ’
                                   ತಲಗೇರಿ