"ಕವಿಯಾಗಬೇಕಿದೆ ನಾನಿನ್ನು"...

ಏಕಾಂತವೇ ಸುಖವೆನುತಿರುವಾಗ
ಸಂಗಾತಿಯಾದೆ ಯಾಕೆ ನೀ
ಹೇಳದೇ ಯಾವ ಸಂಗತಿ
ಹೀಗೊಮ್ಮೆ ನಸುಮುನಿಸು ಬಂದಾಗ
ತಂಗಾಳಿಯಾದೆ ಯಾಕೆ ನೀ
ಬೇಕಂತಲೇ ಹುಟ್ಟಿತೇ ಈ ಪ್ರೀತಿ!..

ನೀ ನುಡಿವ ಕೊನೆಮಾತ
ಉಸಿರು ನಾನಾಗಬೇಕೆನಿಸಿದೆ
ಇನ್ನೇಕೆ ಅನುಮಾನ
ಉಸಿರಿನ್ನು ನಿನ್ನದೇ ಮುಗುಧೆ...
ನನ್ನೆದೆಯ ಪ್ರತಿಬಡಿತ
ಬೆಸೆದು ಹೊಸದಾಗಬೇಕೆನಿಸಿದೆ
ಇನ್ನೇಕೆ ಅನುಮಾನ
ಕನಸಿನ್ನು ನಿನ್ನದೇ ಕವಿತೆ..

ನೀ ಬಳಿಯೆ ಸುಳಿವಾಗ
ಸೆರಗಿನ ಬಿಸಿ ತಾಕಬೇಕೆನಿಸಿದೆ
ನಾನಿನ್ನು ನಿನ್ನವನು
ಮನಸಿನ್ನು ನಿನ್ನದೇ ಒಲವೇ..
ಬಣ್ಣಿಸಲು ನಿನ್ನ ಚೆಲುವ
ನಾನಿನ್ನು ಕವಿಯಾಗಬೇಕಿದೆ
ಇನ್ನೇನು ತಿಳಿಯೆನು
ನೀನಿನ್ನು ಪ್ರೀತಿಯಾ ಪದವೇ...

                          ~‘ಶ್ರೀ’
                            ತಲಗೇರಿ