‘ರವಿ’ತೆ...!!!
ಕತ್ತಲೆಯ ಕೋಣೆಯಲಿ ನರಳುತ್ತಿದೆ
ನನ್ನ ಕವಿತೆ
ಸತ್ತಿರುವ ಭಾವಗಳು ಒಸರುತ್ತಿವೆಯೇ
ನೋಡಿ ನೋಡಿ ಬೆವೆತೆ!
ಸಂದುಗಳಲ್ಲಿ ಅಡಗಿರುವ ಸಂಗತಿಗಳೆಲ್ಲ
ಸಂಧಾನಕ್ಕಾಗಿ ಸಿದ್ಧಗೊಂಡಿವೆ
ಮಧುಬಾಲಚಂದ್ರಿಕೆಯ ನೆನಪುಗಳೆಲ್ಲ
ಕಾಲಾಂತರದಿ ಮಿಂದಾಗಿವೆ...
ಮುಚ್ಚಿರುವ ಬಾಗಿಲಿನ ಆಚೆಯಲಿ
ಹೊಸಗೆಜ್ಜೆಯ ನಾದ
ಬೆಚ್ಚುತಿದೆ ಕವಿತೆ ಬಾಗಿಲನು
ಬಿಡದೆ ಬಡಿವ ಸದ್ದಿನಿಂದ!
ಸುತ್ತಲಿನ ಕತ್ತಲಿನ ಪ್ರೀತಿಯಲಿ
ತನ್ನೊಳಗೆ ಬೆತ್ತಲಾಗಿದೆ
ನವನಾದ ಮಂದ್ರತೆಯ ಮಾತುಗಳೆಲ್ಲ
ಪಿಸುಗುಡುತ ಕೊಸರಾಡಿವೆ..
ಹೊಸದಾದ ವಸನವ ತೊಟ್ಟು ತಾನು
ಹೊಸಿಲ ದಾಟಿದ ಕ್ಷಣವೆ
ಸ್ಫುರಿಸುತಿದೆ ಕವಿತೆ ಬೆಳಕನು
ರವಿಯೇ ತಾನಾದ ಗುಂಗಿನಿಂದ....
~‘ಶ್ರೀ’
ತಲಗೇರಿ
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್‌ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ