"ಹಕ್ಕಿಯಿರದ ಗೂಡಿಗೆ"...


             ಗೆಳತಿ,
             ನೀ ನನ್ನ ಉಸಿರಿನ ಒಡತಿ
             ಬರುವ ಬೆಳಕಿಗೆ ಸ್ಫೂರ್ತಿ
             ಮುದ್ದು ಮುದ್ದಾದ
             ನವಿಲೂರ ಚೆಂದಗಾತಿ....

             ಮೊದಲ ತೊದಲಿನಿಂದ
             ಅಮ್ಮನೊಲುಮೆಯವರೆಗೂ
             ಅದಲು ಬದಲಾಗಿ
             ಬೆರೆತ ಹೃದಯಗಳು
             ಕಡಲ ದಡಗಳಲಿ
             ಸುಮ್ಮನಾಗುವ ಅಲೆಗಳಿಗೂ
             ಸಾಲು ಸಾಲು ಸುಳಿವುಗಳು..

             ನೀ ಬರಿಯ ಸಖಿಯಲ್ಲ
             ಭಣಗುಡುವ ನನ್ನೊಡಲ
             ಏಕಾಂತಕೆ ಸಂಗಾತಿಯಾದ
             ಮಧು ಮೃದುಲ ಸಂಗತಿ
             ನೀ ಬರಿಯ ಉಸಿರಲ್ಲ
             ಕಸವಿರುವ ನನ್ನೆದೆಯ
             ಹೊಸತನಕೆ ಸಂಧಿಸಿದ
             ಸೃಜಿಪ ಜೀವ ಪ್ರಕೃತಿ

             ಶಬ್ದಗಳು ಸೆರೆಹಿಡಿಯದ
             ಮುಗುಳು ಮೌನಗಳ ಸಂವಹನ
             ಸನಿಹ ಸನಿಹಕೆ ಸೆಳೆವ
             ಏನೋ ದಿವ್ಯದ ಸಂಚಲನ
             ಹೆಸರಿಸಲೇ ಇದನೇ
             ಜೀವ ಜೀವಗಳ ಕಾವ್ಯವೆಂದು
             ತನನಗಳ ಸ್ಫುರಣ ಧ್ಯಾನವೆಂದು...

             ನಿನ್ನ ಮಡಿಲ ಮಗುವಾಗಿ
             ಆಟವಾಡುವ ಬಯಕೆ
             ಹನಿಹನಿಸೋ ಇಬ್ಬನಿಯ
             ನಗುವಾಗಿ ಕೆನ್ನೆಗಳಲಿ
             ನೆಲೆನಿಲ್ಲುವ ಹಂಬಲಕೆ
             ಹೆಸರನಿಟ್ಟಿಹೆ ನಾನು
             ಸ್ನೇಹ‘ಸಿಂಚನ’ವೆಂದು..
             ಉದುರಗೊಡೆನು ನಿನ್ನ
             ಕಂಗಳಲ್ಲಿ ನೀರ ಬಿಂದು..

             ಬರೆಯಲಾರೆ ನಾನೆಲ್ಲ!
             ಕರಗಿಹೋದರೆ ಕೊನೆಗೆ,
             ಕಾಯ್ದುಕೊಂಡಿರುವ
             ಅಮೂರ್ತ ರೂಪ?
             ತಂಗಾಳಿ ಕೂಡ
             ಬೇಸರದ ಶ್ರುತಿ
             ಮೀಟಿದಂತೆ ಅನಿಸೀತು
             ಹಕ್ಕಿಯಿರದ ಗೂಡಿಗೆ
             ತಬ್ಬಿಕೊಂಬುದು
             ಒಂಟಿತನದ ಶಾಪ...!!


                                  ~‘ಶ್ರೀ’

                                    ತಲಗೇರಿ