"ಕಾಗದದ ದೋಣಿ"...

ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿದ ಮೋಡವುದುರಿ
ಕಾದ ಮನದಲಿ ಪುಳಕ ತುಳುಕಿಸೆ
ಬೆರಗು ಬಾನಿಗೆ ರೆಕ್ಕೆ ಹಚ್ಚಿತು ನವಿಲು..
ಜಿಟಿ ಜಿಟಿಯ ಮಳೆಯ ಸದ್ದಿಗೆ
ಕೊಳಗಳೆಲ್ಲವೂ ಬಳೆಯ ತೊಡುತಿರೆ
ಮೆರಗು ತಂದಿತು ಇಳೆಗೆ ಒದ್ದೆ ಮುಗುಳು...

ಎಲೆಯ ಮೈಗೆ ಅಂಟಿ ಕುಳಿತು
ಬೀಳೋ ಹನಿಗಳ ತೂಕಡಿಕೆ ಕಂಡು
ರಸ್ತೆಗಿಳಿದವು ಮೆಲ್ಲ ಪುಟ್ಟ ಕಾಲ್ಗಳು..
ನೆನೆದ ಮಣ್ಣು ಸೂಸೋ ಘಮದಿ
ಬೆರೆಯಬಯಸಿತು ಹಳೆಯ ಕಾಗದ
ರೂಪ ತಂದವು ಈಗ ಕನಸ ಕಂಗಳು...

ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಕೊಡೆಯ ಹಿಡಿದು
ಪುಟ್ಟ ಗೆಜ್ಜೆಗೆ ಮಾತು ಕಲಿಸಿ
ದಡವ ಬಿಡಲು ಸಿದ್ಧಗೊಂಡಿತು ದೋಣಿ..
ಕಲ್ಲು ಕೊರಕಲು ಮುಳ್ಳು ಕಸಗಳು
ಬಲೆಯ ಹೆಣೆದಿಹ ಹಲವು ಪೊದೆಗಳು
ಎಲ್ಲ ದಾಟಿಸೋ ಅವನ ನೆಳಲಿನ ಗಾಮಿನಿ...

ದೋಣಿಯೆಂದರೆ ಅದು ಕಾಗದದ ವಸ್ತುವಲ್ಲ;
ಮುಗುಧ ಮುನಿಸು, ತೊದಲು ಒಲವು
ರಾಜಿಯಾಗಿಹ ಕ್ಷಣಗಳ ಮೂರ್ತ ಸಾಕ್ಷಿ..
ನೆನಪಿನೆಸಳಿಗೆ ಲಾಲಿ ಹಾಡುತ
ಎದೆಯ ಜಗುಲಿಗೆ ತಳಿರ ಮುದವಿಟ್ಟು
ಬಾಲ್ಯ ಕಟ್ಟಿಹ ಹಲವು ಭಾವ ಭಾಷಿ...

                                     ~‘ಶ್ರೀ’
                                         ತಲಗೇರಿ