"ಹರಿವು"...

                 "ಹರಿವು"...

ಇಂದು,ನನ್ನೆದೆಯ ಅಂಗಳದಿ ಸೋನೆಯಂತೆ..
ತಾರಸಿಯಲಿ ತಂಗಿದ್ದ ಹನಿಗಳೆಲ್ಲಾ ಹೇಳುತಿವೆ
ಮುಗಿಲ ಸಂತೆಯ ಕುರಿತಂತೆ..
ಮೆಲ್ಲ ಮೆಲ್ಲ ಅರಳುತಿವೆ ಸಾಲಿನಲಿ
ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಪದರಕೆಲ್ಲಾ ಮಣ್ಣ ಮಿಲನ ಪುಳಕ..
ಕಾಡಲೆಂದು ಪಳೆಯುಳಿಕೆಯಂತೆ,ಜಾರಿದಾ ಬಳಿಕ...

ನೀರ ಕನ್ನಡಿಯಲಿ ತೇಲುವಾ ಚಂದಿರನ ಹೆಣವು
ತಿಳಿದೀತು ಎಂದು,ಮರಣದಾ ಕಲೆಗಳಲೂ
ಕನಸು ಕಟ್ಟುವವ ತಾನೆಂದು ಅವಗೆ..
ಮರುದಿನದ ಹಗಲು
ಹೂವಿಗೆಲ್ಲಾ ತುಂಬುವುದು ಘಮಲು..
ಹಲವು ಮೈಲಿ ಹರಿವ ನೀರಿಗೆ
ಚಂದಿರನೇ ಈಗ ಹೊಸ ನಗೆ..
ಹಾಯಿದೋಣಿಯ ಹಾದಿಗೀಗ
ಅಂಟಿಕೊಂಬುದು ಹದವಾದ ಪೂರ..
ಮತ್ತಷ್ಟು ದೂರ...

ತತ್ತಿಯೊಡೆಯಲು ಬಿಸಿಯ ಹಾಸಬೇಕು..
ಸತ್ತ ತಾರೆಗಳ ಎತ್ತರಕೆ ಭೂಮಿಯೊಂದೇ..
ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ನೀರು ಕಲೆವ
ಭೂಮಿಕೆಯೂ ಒಂದೇ..
ಆದಿ ಅಂತ್ಯದ ಪಠ್ಯದಲಿ
ಬಸಿರ ಬಿಂದುವಲಿ ಮೊಳೆತು..
ಹರಿವು ಬದಲಾದಂತೆ,ಪಾತ್ರ ಬದಲಾದೀತು...!

                                                  ~‘ಶ್ರೀ’
                                                     ತಲಗೇರಿ