"ಲಾಂದ್ರ...ನೀನು...ಚಂದಿರ.."

"ಲಾಂದ್ರ...ನೀನು...ಚಂದಿರ.."

ಲಾಂದ್ರವ ಹಿಡಿದು ಚಂದಿರ ಬಂದ
ಬಾನಿನ ಎದೆಯಲಿ ಬೆಳಕನು ತಂದ
ಸವೆಸಿದ ಹಾದಿಯ ನೆನಪಿನ ತುಂಬ
ಜೊತೆಯಲೇ ಅಂಟಿದೆ ಕಾಣದ ಬಿಂಬ..

ನಸುತುಸು ಚೆದುರಿದ ಮುಗಿಲಿನ ಒಳಗೆ
ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿದಾ ಹನಿಗಳ ಬೆಸುಗೆ..
ಒಳಗೂ ಹೊರಗೂ ಬಣ್ಣದ ಬೆರಗು
ನೆರಿಗೇಲಿ ನಾಚಿದೆ ಅಂಚಿನ ಸೆರಗು..

ಚಂದ್ರನ ಉಸಿರಿನ ಮಿಡಿತದ ಲಯಕೆ
ಕಡಲಿನ ಅಲೆಯಲಿ ಹೆಚ್ಚಿದ ಸೆಳವು..
ಹರಡಿದ ಮಳಲಲಿ ಬರೆದರೆ ಬಯಕೆ
ಬೆರೆವುದೇ ಅದರೊಳು ಬೆರಳಿನ ಒಲವು..

ಋತುವಲಿ ನೀನು ಪಸರಿಸೆ ಮಧುವ
ತೊದಲಿದ ಚಂದಿರ ನಿನ್ನಾಗಮಕೆ..
ಕನಸಲಿ ನಿನ್ನ ಕಲ್ಪಿಸಿ ನೋಡುವ
ಮನದಲಿ ತುಂಬಿದೆ ನೀ ಚಡಪಡಿಕೆ..

ನಿನ್ನಯ ಸನಿಹದಿ ಪ್ರಣಯವ ನೆನೆದು
ಲಾಂದ್ರವ ಮಿಣುಕಿಸಿ ಚಂದಿರ ಹಲುಬಿದನು..
ನಿನ್ನಯ ನೆರಳಲೇ ಚೆಲುವನು ಮೊಗೆದು
ನೆನಪಿನ ಬೆಳಕಲೇ ಚಂದಿರ ಕರಗಿದನು...

                                ~‘ಶ್ರೀ’
                                 ತಲಗೇರಿ