"ಸಾಯುವನು ಚಂದ್ರಮ"...
ಪೌರ್ಣಿಮೆಯ ರಾತ್ರಿಯಲಿ
ಆಚೆ ಬರದಿರು ಸಖಿಯೆ
ನಾಚುವನು ಅಲ್ಲೇ ಚಂದ್ರಮನು
ಉರುಳಿ ಮೋಡದ ಮರೆಯಲ್ಲಿ..
ಮೃದು ತಂಗಾಳಿ ನಿನ್ನ ಸೋಕಿದಾಗ
ಉಯ್ಯಾಲೆಯಾಡುವವು ಮುಂಗುರುಳು
ನೆನಪಾಗಬಹುದೇ ನಾನು ನಿನಗಾಗ..
ಎದೆಗೊರಗೆ,ಸ್ಪರ್ಶ ಹಿತವೆನಲು..
ಆಗಾಗ ಇಣುಕುವನು ಚಂದ್ರಮನು
ನಿನ್ನ ಸೆರಗು ಜಾರುವುದೆಂದು...
ಮತ್ತಲ್ಲೇ ನಾಚುವನು ನೆನೆದು
ನನ್ನ ನೆನಪಲ್ಲೇ ನೀ ನುಲಿಯುತಿರಲು..
ಬೆಳದಿಂಗಳ ರಾತ್ರಿಯಲಿ
ಮತ್ತೇರಿಸದಿರು ಸಖಿಯೆ
ಮತ್ತೆಂದೂ ಬರಲಾರ ಚಂದ್ರಮ..
ಸ್ನಿಗ್ಧ ಸೌಂದರ್ಯದುನ್ಮಾದದಿ ಸಾಯುವನು..
ಸಖಿ...ಚಂದ್ರಮ ಬರನು...ಸಾಯುವನು...
ಅಳುವುದು ಮುಗಿಲೊಂದಿಗೆ ಬಾನು....
~‘ಶ್ರೀ’
ತಲಗೇರಿ
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್‌ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ