"ನಿಶೆಯ ಕಂತು..."

    "ನಿಶೆಯ ಕಂತು..."


ನೆರಳ ಬೆಸೆಯುವಾ ರಾಗಸಂಜೆಯೇ
ನನ್ನ ಬೆರಳ ಸೋಕಿಸು ಒಮ್ಮೆ ಸನಿಹದಿ
ನನ್ನವಳ ಗುಳಿಯ ಕೆನ್ನೆಗೆ..
ಕೊರಳ ಬಳಸುವಾ ತೋಳ ಬಂಧವೇ
ಮೈಯ ನುಣುಪ ಅರಳಿಸು ಒಮ್ಮೆ ಪ್ರಣಯದಿ
ಕನಸುಗಳು ನಮಗೊಲಿವ ಗಳಿಗೆ...

ಹೆರಳ ಘಮದಲಿ ಹೊಸತು ಕದಿರು
ಸೆಳೆತ ನೂರಿದೆ ಅವಳ ಇದಿರು..
ಮಿಣುಕು ಬೆಳಕಲಿ ಅಲೆದಲೆದು ಉಸಿರು
ಬೆರೆಯುತಿದೆ ನಮ್ಮೊಳಗೆ ಒಂದೊಂದೇ ಚೂರು..

ಸರಿವ ಸಮಯದಿ ಸುರಿವ ಬಯಕೆ
ಅಳತೆ ಮೀರಿದ ಅದರ ಎಣಿಕೆ..
ಪುಳಕ ಕೊಳದಲಿ ನಡೆನಡೆದು ತನಿಖೆ
ತೆರೆಯುತಿದೆ ನಮ್ಮೊಳಗೆ ಜಲಬಿಂದು ಮಡಿಕೆ...

ಇರುಳ ಕಿಟಕಿಯ ಪರದೆ ತುಂಬ
ಚಂದ್ರ ಸುಳಿದ ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತು..
ಸರಿಸುವಾಗ ಎಲ್ಲ ತೆರೆಯ ಬಿಂಬ
ಕರಗಿಹೋಯಿತು ತಾನೇ ನಿಶೆಯ ಕಂತು..

ನೆರಳ ನಡೆಸುವಾ ಉದಯ ದನಿಯೇ
ನನ್ನ ನೆನಪ ಪೋಣಿಸು ಒಮ್ಮೆ ಪಯಣದಿ
ಅವಳೆದೆಯ ಪಲುಕ ನಿನ್ನೆಗೆ...

                         ~‘ಶ್ರೀ’
                          ತಲಗೇರಿ